Twee weken na de originele planning heb ik dan toch de documentairefilm “A head full of dreams” van Coldplay kunnen zien. De dag dat ik hem eigenlijk zou zien was toen hij wereldwijd in première zou gaan. Dezelfde dag dat ik terug kwam uit Berlijn en waar een ongeluk net buiten Brandenburg roet in het eten gooide. Want we stonden die dag 4 uur stil in de moeder van alle files van Duitsland en ik zou nooit meer op tijd bij de bioscoopzaal zijn.
Gelukkig was daar vandaag de herkansing. En dat blijkt best een belangrijke dag te zijn in het bestaan van Coldplay, maar daarover later meer. Eerst de documentaire.
De film begint met een telefoongesprek van Chris Martin met regisseur Mat Whitecross waarin hij hem carte blanche geeft om de film te maken zoals hij vindt dat hij moet zijn. En dat is meteen het sterke punt van de deze documentaire. Whitecross is namelijk al jaren een vertrouweling van de band en heeft de mazzel gehad al vanaf het begin van de band erbij te zijn geweest met zijn camera. Of hij kreeg beelden uit het privéarchief aangeleverd. Hierdoor krijg je unieke fly on the wall beelden, met name uit de beginperiode. Toen Coldplay nog een onbeduidend bandje was en de liedjes zo uit de koker van Noel Gallagher hadden kunnen komen. En waar Chris Martin met beugelbekkie in 1998 de voorspelling doet op camera dat over 4 jaar iedereen in de wereld van Coldplay heeft gehoord. Dan nog een gedurfde uitspraak met de nodige bravoure.
Je leert als je je niet zo in Coldplay hebt verdiept (zoals ik) best veel van deze documentaire. Zo is daar Phil, het vijfde onofficiële bandlid en beste vriend van Chris Martin, die jaren lang hun manager was. Dat Phil van grote invloed was, blijkt als hij voor 1 album ermee stopt en laat dat nou net het minst succesvolle album “X&Y” zijn geweest (wel met hun mooiste liedje uit hun carrière “Fix You”). In deze periode treden wat barstjes op in de hechte relaties tussen de bandleden. Phil blijkt de lijm te zijn.
Bijzonder is het ook dat ik hier wat meer te zien krijg van de overige bandleden naast Chris Martin. Want wees eerlijk, als je ze tegen zou komen op straat zou je ze zo voorbij lopen. Begonnen als vriendengroep is het natuurlijk wel opmerkelijk dat ze nog steeds bij elkaar zijn. Ondanks dat ze hun drummer een keer ontslagen hebben en weer gesmeekt hebben om terug te komen.
De film geeft in een chronologische volgorde het verhaal van Coldplay weer, afgewisseld met beelden van hun laatste tour en de opnames van het album “A Head full of dreams”. Hij focust wel alleen op de band. Als je had gedacht iets van de privélevens van de bandleden denkt te weten te komen kom je bedrogen uit. De kinderen en ex van Chris Martin komen wel voor in de film maar dat is omdat ze meezongen op het album. Of door de scheiding, dat kon natuurlijk niet onbelicht blijven.
Aan het eind komen we dan op de uitspraak van Chris Martin dat hij het gevoel heeft dat dit het einde is voor Coldplay. En met de onderstaande eerdere opmerking uit de film komen we op het nieuws van vandaag.
“We still don’t think we got the name right, but it’s probably a bit late to change it now”. Nou, think again.
Want zojuist werd bekend dat de band (voorlopig?) van naam verandert. Eerder op de dag gonsde het al van de geruchten op twitter door een poster van label Parlophone met daarin een cryptische verwijzing naar Coldplay en een andere bandnaam. Coldplay heet vanaf nu Los Unidades.
Het ziet er dus naar uit dat het volgende week uit te komen album “Live in Buenos Aires” voorlopig het laatste is wat we van de band onder de naam Coldplay gaan horen.
So Coldplay is dead. Long live Los Unidades.
☆☆☆ 3 sterren
P.S. Los Unidades = Unsold Ideas (het lijkt te gaan om nog niet uitgebrachte Coldplay songs onder een andere naam)
reviewnl.wordpress.com 
[…] vermelding was voor de Coldplay docu “A Head full of dreams”. Het jaar 2018 was een goed jaar wat betreft films/docu’s over muziek. Op naar 2019 waarin […]
LikeLike